الف) عفّت و پاکدامنی

غیرت و تعصبّ ناموسی یکی از عوامل اساسی عفّت و حفظ حریم خانواده است. کسی که برای ناموس خود حرمت قایل است و نسبت به آن تعصّب دارد، به خود اجازه نمی دهد که به ناموس دیگران خیانت کند.

او می داند که اگر به ناموس دیگران نظر سویی داشته باشد، به یقین ناموس او نیز مورد سوء نظر دیگران قرار خواهد گرفت. بنابراین، غیرتش به او اجازه بی عفّتی نمی دهد. علی علیه السلام فرمود:

ما زنی غیورٌ قطُّ[1]
شخص با غیرت هرگز زنا نمی کند.
هر اندازه این صفت اخلاقی در او تقویت شود، بر عفّتش افزوده می گردد.

علی علیه السلام فرمود:
عفّت هر انسانی به اندازه غیرت اوست.[2]

استاد شهید مطهری رحمه الله می فرماید:
انسان این حالت را دارد که هر چه بیشتر در گرداب شهوات فرو رود و عفّت و تقوا را از کف بدهد، احساس «غیرت» در وجودش ناتوان می گردد. شهوت پرستان از این که همسران آنها مورد توجّه دیگران قرار بگیرند رنج نمی برند و احیاناً لذّت هم می برند و از چنین کارهایی دفاع می کنند و افرادی که با شهوات نفسانی مبارزه می کنند غیورتر و نسبت به همسران خود حسّاس تر می گردند. این گونه افراد حتّی نسبت به ناموس دیگران نیز حسّاسند؛ یعنی وجدانشان اجازه نمی دهد که به ناموس دیگران بی حرمتی شود.[3]

بانوی محترمه و با عفّتی روزی به شوهرش گفت: قدر پاک دامنی مرا نمی دانی؛ من که اینگونه پاکدامن هستم، بیشتر به من احترام کن.

شوهرش گفت: عفّت تو بستگی به عفّت من دارد؛ این من هستم که تو را پاکدامن نگه داشته ام. آن روز بانوی مذکور، این سخن را از شوهرش نپذیرفت، مدّتی از این ماجرا گذشت، روزی آن زن از بازار عبور می کرد، مرد هوسرانی به سوی او دست دراز کرد و لباس او را گرفت، ولی بی درنگ رها ساخت.

زن به خانه بازگشت و به شوهرش گفت: امروز در بازار، مردی با نظر بی عفّتی به من نگریست و مزاحم من شد، دست درازی کرد و چادرم را گرفت، ولی زود رها کرد.

شوهر گفت: اللّه اکبر، اتفاقاً من مدّتی قبل روزی به زنی نگاه کردم و لباسش را گرفتم، ولی بی درنگ توبه کردم و دستم را کشیدم. این برخوردی که به تو شده مکافات همان عمل من است.

زن گفت: اکنون دریافتم که سخن تو حق است که عفّت و پاکدامنی زن بستگی به عفّت و پاکدامنی شوهرش دارد، اگر شوهر به هر اندازه به ناموس دیگران خیانت کند، دیگران به همان مقدار به ناموس او خیانت خواهند کرد؛ چرا که جهان، دار مکافات است و خیانت به ناموس دیگران، نوعی قرض و بدهی محسوب می شود که دیر یا زود باید ناموسش آن را پرداخت کند.


ب) جلوگیری از فساد

به همان اندازه که بی تفاوتی و بی غیرتی زمینه ساز فساد و مایه آلودگی جامعه است، غیرت و حسّاسیت در برابر منکرات نقش باز دارنده ای دارد...، گاه یک انسان غیرت مند می تواند جوّ فاسد یک جلسه و محل را تغییر دهد و افراد آلوده از چنین فردی حساب می برند.

جوانی بود که اگر به مجلسی می رفت و کوچکترین گناهی در آن مجلس انجام می شد، عکس العمل نشان می داد. او می گفت: حتی در محیط پارک شد، جلو مفاسد را به تنهایی می گیرم.

جوان دیگری، آن چنان نسبت به مفاسد اجتماعی حسّاس بود که یک تنه در مقابل مفاسد می ایستاد. او می گفت: تا جان در بدن دارم هرگز در برابر صحنه های گناه خاموش نخواهم بود.


ج) ثبات خانواده

یکی از آثار غیرت ثبات و تحکیم خانواده است. جامعه ای که مردانش نگهبان و حافظ ارزش ها هستند، افراد مزاحم و هوسران امنیت ندارند. مردان، با خیال راحت به سر و کار زندگی خود می روند و زنان با آسودگی خاطر و بدون نگرانی می توانند در عرصه اجتماع ظاهر شوند و آن جا که مردم بی تفاوت باشند، دختران و زنان پاکدامن در اجتماع احساس امنیت نمی کنند.


د) عزّت و سربلندی

آنان که در فکر و اندیشه و ارزش های الهی خود دارای صلابت و پایمردی هستند و اهل سازش و مداهنه نیستند، از عزت و محبوبیت خاصّی برخوردارند. بسیار دیده شده که یک محل و گاه یک شهر برای یک انسان مؤمن غیور که موقعیت اجتماعی، اقتصادی و سیاسی هم ندارد احترام می نمایند واز او حساب می برند؛ برخلاف آنان که در خط حزب باد هستند و با هر موجی همسو می شوند؛ چنین افرادی در جامعه عددی محسوب نمی شوند و کسی از آنها حساب نمی برد.


پی نوشت ها:
[1] . غرر الحکم، ج 7، ص 300.
[2] . نهج البلاغة، حکمت 47.
[3] . استاد مطهرى رحمه الله، مسئله حجاب، نشر صدرا، ص 64.

منبع: حوزه نت